ဘဝမွာ ကုိယ္သိပ္မုန္းတဲ့သူဟာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့သူ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္တာပဲ။
အခု ကိုယ္မသုံးခ်င္ေတာ့ေအာင္ ႐ုိးသြားတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုခုဟာလည္း အရင္တုန္းက ကိုယ္အ႐ူးအမူး လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုခု ျဖစ္ေနႏုိင္တာပဲ။
လူ႔စိတ္ဆုိတာ မရခင္ကေတာ့ "တစ္ေယာက္ဆုိတစ္ေယာက္ပဲ"လို႔ ဆုိတတ္ေပမယ့္ ရလည္းရျပီးေရာ ေနာင္ဘဝမေျပာနဲ႔ ဒီဘဝမွာပဲ ျပန္အမ္းလုိ႔ရရင္ ျပန္အမ္းခ်င္ေတာ့တာ မဟုတ္လား။ ပစၥည္းဝတၳဳလည္း ဒီလုိပဲ။
သိပ္ေကာင္းျပီး သိပ္တန္ဘုိးႀကီးတာေလးေတြဆုိရင္ မရရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း "ဒါေလးရရင္ေတာ့ ေသေပ်ာ္ပါျပီ"ဆုိတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္တယ္။
ရရင္ေတာ္ၿပီလုိ႔ ဆုိေနသူေတြပဲ ဒါေလးရျပီး သိပ္မၾကာခင္ ေနာက္တစ္မ်ိဳးေပၚလာေတာ့ အဲဒီအသစ္အသစ္ဘက္ကုိ စိတ္ကေတာင့္တၾကျပန္တာပဲ မဟုတ္လား။
ဒါေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက "ေက်နပ္ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာ"လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတာပဲေပါ့။ မေက်နပ္ႏုိင္၊ မေရာင့္ရဲႏုိင္၊ လိုခ်င္မႈကို မေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္လုိ႔ကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိရွိ၊ ဘယ္လုိပဲအဆင္ေျပေျပ ခ်မ္းသာမွာ မဟုတ္ဘူး။
လူလည္းမရခင္ လုိခ်င္တယ္၊ ပစၥည္းဝတၳဳလည္း မရခင္ လုိခ်င္တယ္။ ရျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေျပာင္းခ်င္လာတယ္။
မေက်နပ္ႏုိင္ရင္၊ မေရာင့္ရဲႏုိင္ရင္ လုိခ်င္မႈ၊ ရခ်င္မႈေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲကေတာ့ ခံရမွာပဲေပါ့။
ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ
Ref:ႏွလံုးသားအာဟာရ
မေက်နပ္ႏုိင္ရင္၊ မေရာင့္ရဲႏုိင္ရင္ လုိခ်င္မႈ၊ ရခ်င္မႈေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲကေတာ့ ခံရမွာပဲေပါ့။
ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ
Ref:ႏွလံုးသားအာဟာရ
No comments:
Post a Comment