အဘိုးႀကီး... ရွင္ကၽြန္မကို ဘာျဖစ္လို႔ ခ်စ္သလဲအဘိုးႀကီး... ရွင္ကၽြန္မကို ဘာျဖစ္လို႔ ခ်စ္သလဲ လုိ႔ အဘြားအုိက ေမးလုိက္တယ္ဆုိရင္ပဲ အဘိုးအိုက အၿမဲတမ္း ဒီ ေမးခြန္းကို သတိရတုိင္း ေမးတတ္တဲ့ အဘြားအိုကို ၿပံဳးလိုက္ရင္း -
"မင္းဟာ မင္း၊ ငါဟာ ငါ မုိ႔လို႔ ခ်စ္တယ္"
"က်ဳပ္ နားမလည္ဘူး၊ ရွင္းျပ..."
အမွန္ေတာ့ ဒီအေျဖကို အဘိုးအို အေခါက္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္းျပၿပီးသားပါ။ ဒါေပမဲ့ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားခ်င္ပံုရတဲ့ အဘြားအိုရဲ႕ ဆႏၵကို သိတဲ့ အဘိုးအုိက ထပ္မံံၿပံဳးျပလုိက္ရင္း -
"မင္းဟာမင္း ဆုိတာက မင္းဟာ လူသားတစ္ေယာက္မုိ႔ မင္းမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိမယ္၊ အားသာခ်က္ေတြ ရွိမယ္။ မင္းမွာ ခ်မ္းသာေနတဲ့ အရာေတြ ရွိသလို၊ ဆင္းရဲေနတဲ့ အရာေတြ ရွိမယ္ေလ။ ဥပမာအားျဖင့္ ထမင္းဟင္း ေကာင္းေကာင္း လုပ္တတ္ေပမယ့္ ငါ့လက္ရာမွ စားခ်င္တတ္တဲ့ မင္းရဲ႕ အာသီသမ်ိဳးေပါ့"
အဘြားအိုက ရွက္ၿပံဳးေလး ၿပံဳးလုိက္သည္။ အဘိုးအိုက ဆက္လက္၍ -
"ဒီေတာ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့အခါ မင္းရဲ႕ အားသာခ်က္ေတြကိုသာမက အားနည္းခ်က္ေတြကိုပါ ခ်စ္ ခင္ရမယ္ေလ။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေကာင္းေမြရွိသလို ဆုိးေမြလည္း ရွိတတ္တဲ့ သဘာ၀ကို လက္ခံရမယ္။ ေကာင္းေမြကိုေတာ့မင္း မွ်ေ၀ခံစားလုိသူေတြကို မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္တယ္။
အဲ... ဆုိးေမြက်ေတာ့ မင္းနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးလူေတြ မခံစားခ်င္ေသာ္လည္း ခံစားရမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါဟာ မင္းဟာမင္းျဖစ္တာ။ ငါဟာ ငါ ျဖစ္တာကေတာ့ အဲ့သလို ေကာင္းေမြ ဆုိးေမြေတြရွိေနတဲ့ မင္းရဲ႕ အေျခအေနကို ငါ ၾကည္ျဖဴခြင့္လႊတ္ႏိုင္တယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ မင္းရဲ႕ ဆုိးေမြေတြကို ငါ နားလည္လက္ခံ ေပးႏိုင္တယ္။ မင္းနဲ႔အတူ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ခ်င္တယ္ေလ၊ ဒါ့့ေၾကာင့္ မင္းကို ငါ ခ်စ္တယ္။ ကဲ... မင္းကေကာ ငါ့ကို ဘာျဖစ္လို႔ ခ်စ္တာလဲ.."
အဘိုးအိုက အဘြားအုိ မယ္စပ္စုကို စကားျပန္ေမးလိုက္တယ္ဆုိရင္ပဲ...
"အုိ... က်ဳပ္ဟာ က်ဳပ္၊ ရွင္ဟာ ရွင္ျဖစ္လုိ႔ ခ်စ္တာေပါ့" ရွင္...
No comments:
Post a Comment