အရံႈးထဲက အနိူင္ယူပါ...။

ဒုတိယကမ႓စစ္ ဂ်ပန္ေလတပ္က ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာေပါ့
အေမရိကန္ ေရတပ္အႀကီးအက်ယ္ ဆံုးရႈံးသြားခဲ့တယ္။

စစ္သေဘၤာ ၇ စင္း ျမဳပ္သြားတယ္။၆ စင္းက သံုးလို႔မရေတာ့ဘူး။
ေရတပ္မွာရွိတဲ့ တိုက္ေလယာဉ္ ၄၅၀ ပ်က္စီးသြားခဲ့တယ္။ေသဆံုးသူ ၃၈၀၀။

အေမရိကန္တပ္သားေတြ စိတ္ဓာတ္အက်ႀကီးက်သြားၾကတယ္။
ပစိဖိတ္စစ္မ်က္ႏွာရဲ႕ ေရတပ္သားေတြဟာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေလာက္ေအာင္ကို
စိတ္ဓာတ္ေတြက်သြားခဲ့ၾကတယ္။

သူတို႔ေလာက္အေျခအေနဆိုးတာ မရွိေလာက္ေအာင္ကို စိတ္မွာထင္ကုန္ၾကတယ္။ဒါေၾကာင့္
အေမရိကန္တပ္သားေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းမႈ႔ကို ျပန္အဖက္ဆယ္ႏိုင္ဖို႔
အေမရိကန္သမၼတ ရုစဗဲ့ ဟာ ခ်က္စတာနီမစ္ကို ပစိဖိတ္ေရတပ္ရဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူအျဖစ္ ခန္႔လိုက္တယ္။

ခ်က္စတာနီမစ္ဟာ တပ္သားေတြစိတ္ဓာတ္ကိုျမႇင့္တင္ေပးဖုိ႔ စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရး တစ္ခု ကို လုပ္ဖို႔စဥ္းစားမိတယ္။

 သူဟာ ပုလဲ ဆိပ္ကမ္းက်ရႈံးေစေသာ အားနည္းခ်က္ကိုအရင္ လိုက္ရွာတယ္။
ထို အားနည္းခ်က္ေတြမွ တဆင့္ တပ္သားေတြ ရဲ႕စိတ္ဓာတ္ကိုျပန္ႏႈိးဆြေပးဖို႔ စီစဥ္လိုက္တယ္။

ပထမဆံုးစစ္သားေတြနဲ႔ေတြ႕ဆံုပြဲ လုပ္ခ်ိန္မွာ သူက လက္ရွိအေျခအေန ကိုအဆိုးဆံုးလို႔ထင္ေနၾကပါသလား?
တကယ္ေတာ့မဆိုးေသးပါဘူး။ 

ဂ်ပန္ေလတပ္ေတြသာ အမွား ၃ ခုကို မက်ဴးလြန္ခဲ့ဘူးဆိုရင္
ငါတို႔ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုရပ္ၿပီးေတာင္ စကားေျပာနိုင္ၾကမယ္ မထင္ပါဘူးဗ်ာ။"

"အဲ့ဒီအမွား ၃ ခု က ဘာလည္း သိခ်င္ၾကလား?"
တပ္သားေတြ စိတ္ထဲ ထို အမွား ၃ ခုကို သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပစြာ ျဖစ္ေပၚလာတယ္။

"ပထမဆံုးအမွားက ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဗံုးလာႀကဲခ်ိန္ဟာ တနဂၤေႏြေန႔ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
တနဂၤေႏြေန႔ဆိုတာ အားလပ္ခ်ိန္ပါ။ 

အပန္းေျဖခ်ိန္ပါ။ သေဘၤာေပၚမွာ စစ္သား အကုန္မရွိၾကပါဘူး။ 

သူတို႔ေတြအျခား ေနရာေတြမွာ အနားယူေနၾကတယ္။
တကယ္လို႔ ဂ်ဴတီခ်ိန္ ေတြမွာသာ ဗံုးႀကဲ တိုက္ခိုက္လာခဲ့ရင္ 
ေသဆံုးစာရင္းက ၃၈၀၀၀ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။"

"ဟုတ္လား ?"
ဟုတ္ေနပါတယ္ ။ ဒီအခ်က္ ကို သူတို႔မေတြးခဲ့ၾကဘူး။
ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္က်ခဲ့ၾကတယ္။ ခုေတာ့အေသအေပ်ာက္စာရင္းက
အမ်ားႀကီး နည္းသြားခဲ့လို႔ ကံၾကမၼာဟာသူတို႔ဘက္မွာ ရွိေနတာကို
ျမင္သြားၾကတယ္။

တပ္သားေတြစိတ္တက္ႂကြလာတာကိုျမင္လိုက္ရတဲ့ နီမစ္ကေနာက္တစ္ခ်က္ကိုထပ္ေျပာတယ္။
" ဒုတိယ အမွားက ေတာ့ အရမ္း ဆိုးတယ္။ ဒီဂ်ပန္ေတြ တကယ္ဆို သေဘၤာေတြကိုပဲ ဗံုးႀကဲခဲ့တာ သူတို႔ကံဆိုးတာပဲဗ်ာ။ 

သေဘၤာက်င္းေတြကို မဖ်က္ဆီးခဲ့မိၾကဘူးေလ။ သေဘၤာက်င္းေတြသာပ်က္ဆီးကုန္ရင္ က်န္တဲ့သေဘၤာေတြကမ္းကပ္ႏိုင္မွာမဟုက္သလို။ ပ်က္ဆီးသြားတဲ့သေဘၤာေတြကိုလည္း ျပန္ျပဳျပင္လို႔
ရမွာမဟုတ္ဘူး။ 

ငါတို႔သေဘာေတြကို မိုင္ေထာင္ခ်ီသြားၿပီးျပဳျပင္ေနရလိမ့္မယ္။ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါတို႔ သြားၿပီ နာလန္ေတာင္ထူႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး။"

"ဟုတ္တယ္မလား"
မွန္တယ္။ တပ္သားေတြ လက္ခုပ္ဝိုင္းတီးၾကတယ္။
စိတ္ဓာတ္ေတြလည္း တက္ႂကြလာၾကတယ္။
ဒီဆံုးရႈံးမႈ႔ဟာ ဘာမွ မဟုတ္တာကို ျမင္လာၾကတယ္။

သူတို႔ ေနာက္အမွား တစ္ခုကို ပိုသိခ်င္လာၾကတယ္။

"တတိယ အမွားကေတာ့"
အားလုံုး စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္။ေသခ်ာနားစြင့္ေနၾကတယ္။
နီမစ္ က က်ယ္ေလာင္စြာပဲ ေျပာလိုက္တယ္။
" ဂ်ပန္ေတြ သိပ္ တံုးတယ္။ 

သူတို႔ဟာ ငါတို႔ ျပန္တိုက္ခိုက္ႏုိင္ဖို႔ ကလဲ့စားေခ်ဖို႔အတြက္ 
အားအင္ေတြ ကို အျပည့္ခ်န္ထားေပးခဲ့တယ္။ အဲ့ဒါက ေလာင္စာဆီေတြပဲ။

ေလာင္စာဆီကန္ေတြ ဟာ ငါတို႔သေဘၤာက်ဥ္းနဲ႔ ၅ မိုင္အကြာေတာင္ထိပ္မွာ ရွိေနတယ္။
ဒီ ကန္ေတြကိုပါ ဗံုးႀကဲခဲ့ၾကရင္ ငါတို႔မွာရွိသမ်ွ တိုက္ေလယဉ္ေတြသေဘၤာေတြဟာ
အလကားပဲကြ။"

အကုန္ စိတ္ဓာတ္ေတြ တစ္ဝုန္းဝုန္ႂကြတက္လာၾကတယ္။
"ဂ်ပန္ေတြ ဘာလို႔ဒီအမွားေတြ က်ဴးလြန္ခဲ့သလည္း သိၾကလား?။

အေျဖကရွင္းတယ္ ။ ဘုရားသခင္ဟာ ငါတို႔ဘက္မွာအၿမဲရွိေနခဲ့တယ္။ ငါတို႔ကိုကူညီခဲ့တယ္။"
လက္ခုပ္သံေတြ ဆူညံစြာထြက္ေပၚလာတယ္။ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ညံထြက္လာတယ္။

အရႈံးထဲ က ေန အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႔ မိမိဘက္မွာရွိနိုင္ေသာရႏုိင္ေသာ
အခြင့္အေရးကို ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ အားအင္ေတြ လံုးဝ တက္ႂကြသြားၾကတယ္။

အဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အေမရိကန္ေရတပ္ဟာ ဂ်ပန္ေတြထိန္ခ်ဳပ္ထားေသာ
Marshall နဲ႔ Gilbert ကြ်န္းေတြကိုရုတ္တရက္ျပန္သိမ္းလိုက္တယ္။

ဂ်ပန္စစ္သေဘၤာ ၈ စီးကိုျမဳပ္ပစ္လိုက္တယ္။
ေတာက္ေလ်ွာက္ပစိဖိတ္ စစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ ဂ်ပန္ေလယာဥ္ေတြ စစ္သေဘာေတြကို ေရေအာက္ျမဳပ္ျပလိုက္တယ္။

ေနာက္ဆံုး လက္နက္မခ်ႏိုင္တဲ့ဂ်ပန္ေတြကို ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္ ၆မွာ ဟီရိုးရွီးမား ၾသဂုတ္ ၉ မွာနာဂါဆကီ ၿမိဳ႕၂ၿမိဳ႕ ကို အႏုျမဴဗံုႀကဲခ်ၿပီး ဒုတိယကမ႓စစ္ကိုအႏုိင္ယူလိုက္ၾကတယ္။

ဒီေနရာမွာစဉ္းစားၾကည့္ရေအာင္ တကယ္လို႔ ပုလဲဆိပ္ကမ္း ရႈံးနိမ့္မ႔ႈမွာကထဲက အေမရိကန္ေတြသာ 
စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး အရႈံးကိုသာ လက္ခံခဲ့ၾကရင္ ယေန႔ ေခတ္ super power ႏုိင္ငံအျဖစ္ရပ္တည္ႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ 

ဒီလိုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ေအာင္ျမင္မႈ႔ ရရွိေစေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ကရိုးရိုးေလးပါ။
" အရႈံးကို လက္မခံလိုက္ပါနဲ႔ "
အရႈံးကို လက္မခံေသးသမ်ွကာလပက္လံုး သင့္မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔90%ရွိေနပါေသးတယ္။

ဘာလို႔အဆင္မေျပျဖစ္တိုင္းစိတ္ဓာတ္က်ၾကမွာလဲ…
အေကာင္းေလးေတြ ျမင္ၾကည့္ၾကပါ။

ဘယ္ေလာက္ဆိုးတဲ့အေျခအေနမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သင္သာအေကာင္းျမင္တတ္ရင္
သင့္အတြက္ သင့္ဘက္မွာ ကံတရား ရွိတာျမင္လာပါလိမ့္မယ္။

ဒါဆို ဘာလို႔ ေနာက္တခါ ျပန္မႀကိဳးစားႏိုင္ရမွာလဲ
သင္ လဲက်မွာ လုံးဝမစိတ္မပူမိပါဘူး
သင္ ျပန္မထႏုိင္မွာကုိသာ စိတ္ပူမိပါတယ္။

ျပန္ထလာႏိုင္ဖို႔လည္း အားအင္ေတြေပးႏိုင္ပါတယ္။
ဒီကေန႔ ႀကံဳေနရတဲ့အခက္အခဲဆိုတာ
အနာဂါတ္မွာ သင့္ကိုပိုမိုေအာင္ျမင္ေစမယ့္တြန္းကန္အားဆိုတာ ျမင္ၿပီလား ?

ျမင္တတ္ျပီလား ?
ေအာင္ျမင္မႈ႔ဆီ အတူတူသြားၾကရေအာင္ဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ္ရဲရဲႀကီးေျပာရဲတယ္ 
"သင္ လံုးဝ ေအာင္ျမင္ရမယ္

Credit.Drေက်ာ္စြာလင္း
Ref:ေက်ာက္သင္ပုန္း